start magazine

CA R R I È R E S TA R T

H

et was warm en stoffig. Argentijnse gaucho's galoppeerden wild door het landschap. Boven haar cirkelde een vliegtuig van waaruit een fotograaf schreeuwde: “Ewy is dood! Ewy is dood!” De Zweedse rallyrijder Ewy Rosqvist was zojuist met haar Mercedes-Benz type 220 SE door een gesloten overweg geracet. De gesloten hefbomen hadden een stuk van het dak afgescheurd en de voorruit ingeslagen. “Uitwijken was geen optie. Aan beide kanten stonden mensen”, vertelt de kwieke 87-jarige. Ze spreekt ons toe vanuit haar tweekamerappartement in een prachtig oud gebouw dat is gelegen aan de jachthaven van Stockholm. Rosqvists blauwe ogen glinsteren meer dan een halve eeuw na het ongeval nog altijd van opwinding. Dan lacht ze. Na haar bijna-doodervaring in 1962 reed ze niet alleen verder, maar won ze zelfs de eerste etappe van de Rally van Argentinië. Dat haar neus bloedde na de crash, had ze niet in de gaten. Rosqvist baande zich een weg door de Andes en de pampa, met heel wat bandenwissels. “Als je wilt winnen, moet je niet bang zijn”, aldus Rosqvist, “tenminste niet tijdens het rijden.” Daarna had ze maandenlang nachtmerries. Barones Ewy von Korff-Rosqvist, een titel die ze draagt sinds haar tweede huwelijk in 1965 met Baron Alexander von Korff, wint samen met haar copiloot Ursula Wirth alle zes de etappes van de 4642 kilo- meter lange Rally van Argentinië en komt met drie uur voorsprong op haar mannelijke rivalen in Buenos Aires aan. “Het was een wonder”, glimlacht Rosqvist terwijl ze langzaam haar sierlijke schouders op- haalt. “Maar het moest zo zijn. Een paar mannen hadden me uitgela- chen. Ik móest gewoon bewijzen dat ik beter was.” Weer thuisgeko- men verdrong haar overwinning een paar dagen lang de Cubacrisis van de voorpagina's van de kranten. Als enig meisje van vijf kinderen leerde Rosqvist al snel hoe ze dingen gedaan kreeg. Maar het is een lange weg van de middelbare school in haar geboortestad Ystad tot de universiteit van Stockholm. De jonge Ewy verwisselt eerst de havo voor de landbouwschool. Dan beseft ze VAN EEN KLEIN ZWEEDS DORPJE NAAR STOCKHOLM

1 KIES EEN GOEDE PARTNER “Er is niets ergers dan iemand op de stoel naast je die denkt dat hij het beter weet. Een goede copiloot moet de hiërarchie in de auto accepteren. Daarom zijn mannen vaak slechte copiloten.”

dat ze dierenarts wil worden en gaat twee jaar diergeneeskunde studeren in de hoofdstad. “Maar iets in mij wilde naar huis. Ik wilde liever iets praktisch doen”, licht ze toe. Terug in haar geboortedorp in het zuiden van Zweden assisteert ze de plaatselijke dierenarts en rijdt ze dagelijks tussen de 150 en 200 kilometer over onverharde wegen van de ene boerderij naar de andere. Haar bezorgde vader gaf haar een Mercedes-Benz 170 S in de hoop dat ze veilig zou zijn – het begin van een geweldige lovestory. “Hij reed zo soepel”, vertelt ze enthousiast. “Ik zoemde langs de velden en weiden. Ik ging niet alleen steeds beter, maar ook steeds veiliger rijden.” En zo zet ze onbewust de eerste voorzichtige stapjes in de richting van haar rallycarrière.

38